“Environmental Health Perspectives” mecmuasında yayımlanan habere göre, bilim adamları, uzun vakittir düşük frekanslı manyetik alanların, eforları kimyevi bağlara hasar veremediği için, hasarsız olduğuna inanıyordu.
Seattle daki Washington Üniversitesinde yapılan son deneylerde, bu alanların canlı dokuları etkilediği tanımlandı. Bilim adamları Henry Lai ve Narendra Singh, 24 ya da 48 saat düşük frekanslı 60 hertz manyetik alanlara maruz vazgeçtikleri sıçanların beyinlerini araştırdılar. Bu seviyedeki frekansın, konut içinde kullanılan elektrikli aletler tarafından üretildiği belirtildi. Sıçanların beyinlerini araştıran bilim adamları, Deoksirübo Nükleik Asit larında kırılmalar ve olağandışı yüksek rakamda ölü hücre tespit ettiler. Manyetik alana maruz kalma süresi çoğaldıkça, Deoksirübo Nükleik Asit zararlarının da çoğaldığı saptandı.
Manyetik alanların, hücrelerin içindeki demir parçacıklara tesir ettiğini hipotez eden Lai ve Narendra, elektrik yüklü bu parçacıkların değişmesiyle, hücre içindeki hür demir ölçüsünün çoğaldığını kaydoldular. Muhtelif maddelerle tepkine giren bu demirin, fazla reaktif hür radikallerin rakamını artırabildiğini belirten bilim adamları, hür radikallerin de biyomoleküllerle tepkine girerek, onları yok ettiğini söylediler.
Araştırma neticesinin doğruluğunu kanıtlamaya çalışan bilim adamları, hem hür radikallerin tutulması, hem de hür demir ölçüsünün eksiltilmesi vaziyetinde, sıçanların beyin zararından korunduğunu ortaya çıkardılar.
Beyin hücrelerindeki demir oranının, öteki hücrelere göre, daha yüksek olduğunu ifade eden bilim adamları, beyin hücrelerinin bu sebeple düşük frekanslı manyetik alanlardan daha fazla etkilendiğini kaydoldular.
Paniğe gerek olmadığını belirten Lai, araştırma neticesinin başka araştırmalarla desteklenmesi halinde, ihtiyat olarak, her gün maruz kalınan manyetik alanların olası olduğu kadar eksiltilmesini önerdi.
