Çocuklarımızı yarının yetişkinleri olarak görebildiğimiz ölçüde, gelecekte onlardan alma istediklerimizi, şimdiden onlara sunmayı başarabiliriz. Çocukların, yetişkinlere nazaran daha yönlendirilebilir ve tesir altına alınabilir olmaları, onların ileride karşımıza çıkacak yetişkin zevkinin belirleyicisi olacakları gerçeği ile birlikte değerlendirilmelidir. Bir çocuk aile içerisinde büyür, öğrenir, olgunlaşır. Aile ise toplum içerisinde beslenir, şekillenir, değişir ve gelişir. Toplumsallaşma süreci insan yavrusunun toplumun bir üyesi haline gelme süreci olarak ele alınır. Çocuğun gelişim sürecine tesir eden toplumsal değişkenler içindeki teknolojinin tesiri artık kaçınılmaz olarak başköşedeki yerini almıştır.
Çağdaş teknoloji ve yenilikler eğitimde oluşturduğu farklılıkların sonucudur ve geleceğin toplumunu hazırlamaktadır. Beşerler okuduklarının %10 unu, yalnızca işittiklerinin %20 sini, yalnızca gördüklerinin %30 unu, görüp işittiklerinin %50 sini, , söylediklerinin %70 ini, ,yapıp söylediklerinin %90 ını hatırlamaktadırlar. eğitimde çok ortamlı öğrenme durumlarının oluşturulması gereğini ortaya koymaktadır.
Küçük çocuklar yaşadıkları ve etraflarında gördükleri her şeyden öğrenebilirler. Bu periyotta çocuğa sağlanabilecek güçlü yaşantılar çocuğun gelişimini olumlu istikamette tesirler. Teknolojinin bilgi alışverişi sağlayan bir öğrenme aracı olarak kabul edilmesi gerekmektedir. Eğitim ve teknoloji insan hayatını daha tesirli ve verimli hale getirilmesinde kıymetli rolü olan temel iki etmendir. Her iki öğede insanın doğal ve toplumsal etrafına hükümran olma gayretinde başvurduğu iki temel araç olmuştur.
Öğrenmeyi desteklediği ve kolaylaştırdığı belirtilirken, çocukların bilişsel, sosyal-duygusal, psikomotor ve lisan gelişimi alanlarında gelişmelerine dayanak sunduğu vurgulanmaktadır. Ders içi eğitsel etkinliklerindeki teknolojiyi uygun kullanımı eğitimin kalitesini arttırmak ve her çağdaki çocukların gelişimine her alanda katkı sağlamaktadır. Birebir vakitte, uygulanan program da teknolojinin tesirli kullanılması hayal gücü ve yaratıcılık üzerindeki olumlu tesirleri ortaya konmuştur.
Uygun kullanım demek; programa açıklık getirmesi, içeriği zenginleştirmesi, öğrenmeyi bireyselleştirmesi, kullanışlı olması, farklılık katması, öğrenmeyi somutlaştırabilmesi ve programı bütün olarak genişletmesi olarak görülmelidir.
Öğretimde farklı yollarla, bilgiyi farklı biçimde sürece ve sunma gereği, bilgisayarları ülkü ortamlar haline getirmektedir. Yeni yazılımlar sayesinde farklı gereksinimleri olan öğrencilere, bilgiyle farklı hallerde uğraşma fırsatı yaratılmaktadır. Eğitim etkinliklerinin hayatla bütünleştirilmelerine imkan sağladığı da ortaya konmaktadır.
Teknolojinin faydaları konusunda söylenebilecekler: -Çocuk kendi kendine bir oyun dünyası yaratabilir, -eğitim için gerekli öz disiplini kazanabilir. -dikkatini ağırlaştırma ve sürdürme alışkanlığı kazanabilir, -sessiz, zihinsel çalışmalardan zevk almayı öğrenebilir, -çalışma sonunda birikim sağlama alışkanlığı kazanabilir, -çocuğu şımarıklığa itmez, -tutarlılık duygusu kazandırır, -iletişimselliğe yöneltir, -dil duygusu ve matematik duygusu gelişir. çocuklar kişisel öğrenme yapabilir, kendi sürat ve bilgi seviyelerine nazaran ilerleme kaydedebilirler.
Teknolojide yaşanan rastgele bir gelişme, eğitimi şu istikametlerden etkilemektedir.
1. Teknolojik ortamda yaşayacak bireylere gerekli genel yetenekleri kazandırma.
2. Teknolojik ortamın gerektirdiği niteliklere sahip insan gücünü yetiştirme.
3. Teknolojik imkanlardan yararlanma.
4. Eğitim ve öğretime erişimi artırma.
5. Tahsilin kalitesini yükseltme.
6. Teknolojik değişime karşılık verme.
7. Öğrencilere çalışma ve özel hayatlarında muhtaçlık duyacakları maharetleri teknoloji ile sağlama.
Gelişim içinde bulunduğu yaş kümesine ve algılama seviyesine uygun seçilen teknolojik programların yanlışsız yerde ve vakitte kullanıldığında; çocuğun gelişimine olumlu katkı sağlayacağı göz gerisi edilmemelidir.
0-2 yaş aralığı
Piaget’in birinci periyodu olan duygu-motor devrinde (0-2 yaş) bebeğin kanıları, onun fizikî aktivitelerine dayalıdır. Şemalar, ilkel zihinsel yapılar bilginin en temel üniteleridir. Çok çeşitli ve karmaşık olan bilişsel şemanın gelişimiyle birlikte bebek, dokunabilirim, yiyebilirim üzere kanılarını organize edebilir ve vakitle davranışları ortasında seçici olmayı öğrenir. Medyanın birinci bozucu tesiri bu şema gelişiminin oluşum sürecinde orta ya çıkar. iki yaşın altındaki çocuklar görsel medyaya maruz kalmamalıdır. Örneğin televizyona bakarak ilgisini odaklayan çocuk, süratli ve akıcı manzaralardan etkilenir ve zihnin kalıcı şemasal alışkanlıkları oluşturmasını güçleştirebilir. Erken çocukluk devri, beyin gelişimi açısından kıymetlidir. Çocuğun temel kavramları öğrendiği devirdir. Bu yanıyla öğrenmenin temelini somut kazanımlar ve tecrübeler oluşturmaktadır. Örneğin, yetişkin algısına uygun bir akış içermekte olan televizyon, süratli geçişleri ve soyut yapısıyla bu periyot çocukların algılarına uygun değildir. Çocuk içsel olarak manalar kuramadığı için, bir şeyler inşa edememeye başlar, böylelikle kopuk ve kesik dikkat aralıkları geliştirir. Medya ortamlarının, bebeğin tesirli temaslar kurmasını sağlayan fizikî beyin gelişimini etkileyerek, dikkatin sürekliliği üzerinde bozucu tesir oluşturması kelam hususudur.
Teknolojik Eserlerin 2-3 Yaş aralığında Duygusal Gelişime tesiri
0-3 yaş ortasındaki çocukla birlikte paylaşılan vakit, onun kişilerarası bağlantıya alışmasına ve yavaş yavaş toplumsal etrafını tanımasına yol açar. İrtibatın temel temeli olan konuşma maharetlerinin temelini bu devirde atar. Bu periyotta çok ölçüde medya tesirine maruz kalan çocuk duygusal ve toplumsal irtibata geçmede zorlanabilir. iki yaşından büyük çocuklarda eğitsel açıdan faydalı olabileceğini ve toplumsal maharetlerini, lisan gelişimlerini ve okula hazırlık konusundaki katkılarının olabileceğini belirtmektedir.
3-7 Yaş Duygusal Gelişim ve teknoloji
3 yaş üzeri çocukların süreç öncesi devirde olmaları ve somut süreçlere gereksinim duymaları, hareketsel açıdan sözel dinleyiciler olamayacakları, hareketli, değişken durumlara gereksinimleri olduğu bilinmektedir. bu devirde çocuğun ihtiyacı olan şeyler, yapan ve gelişimini hızlandırıcı hayallerdir. çocuk yetişkin seviyesinde bir olgunluğa ulaşıncaya kadar bilişsel, duygusal ve davranışsal gelişimi, şahsî donanımıyla paralel olarak farklılıklar gösterir, olaylar ortasında yeni irtibatlar kurabilmesi, algısal gelişiminin beraberinde gelir. Bir toplumsallaşma aracı olarak karşımıza çıkan medya eserleri, tıpkı vakitte çocuğun yaşamadığı tecrübeleri de ona sunabilen bunu kendi tecrübesi üzere algılanmasına yol açan araçlardır. Okul öncesi devir (3-7yaş) neyin hayal, neyin gerçek olduğunun ayırt edilemediği bir periyottur. Bu periyot çocukları şimdi bilişsel gelişim olarak somut seviyede oldukları için somutlaştıramazlar. Bu sorunlar teknolojik aygıtlar vasıtasıyla adeta “Okul” haline dönüştürülerek, okullarda öğretilen soyut bilgiler bu yolla somut yaşantılar vasıtasıyla öğrenme oranlarını artırabiliriz.
