İç sesimiz olduğu üzere iç saatimizde var. İç ses, yani vicdanımız tartar durur, bu durum bizim sağlıklı olağan bireyler olduğumuzu gösteririr. Kendini yaptıklarını bazen beğenmemek, bedenimizin birtakım kısımlarını beğenmemek, çoka kaçmamak kaydıyla olağandır. Tüm kusuru daima karşısında bulan ya vicdansız antisosyallerdir, yada kuşkucu alıngan paranoidlerdir. Vücudunu, benliğini çok beğenenler ise narksistlerdir ki bu empatisiz beşerler başka insanlara hem zirveden bakarlar hem de hürmet ve sevgiyi sonsuz isterler, kolaycada nankörlük yaparlar. Bazen iç sesiniz sizi yorar özgüveninizi zayıflatır, başınızı karıştırır. Bu durumda karşınızda muhtemelen profesyonel bir beyaz yakalı yalancı vardır. Hislerinize, fikirlerinize, kuşkularımıza hülasa kendinize inancın içinize atmayıp sorun, yanıt isteyin, kaçak güreşenle yüzleşin, onurunuzu kıran,sinirinizi bozan durumla yüzleşin. Karşı tarafın size sağladıklarından vazgeçmeye hazır olun. Çünkü siz susarsanız giderek artan biçimde ve sonsuz bir halde sizi enayi yerine koymaya devam edecek ve sizi eninde sonunda tüketecektir.
İç sesimiz üzere birde iç saatimiz var. Biz uyurken bile uyanık olan, onuda kurabiliyorsunuz, benim ki güzel çalışıyor, gece saat 03.00 da kalkacağım deyip saati kurduğumda, saat çalmadan uyanırım büyük olasılıkla, birebir halde bu iç saati yalnızca gece kalkmakla ilgili kurmayız. Hayatta öncede iç sesimizle planladıklarımız vardır şuur altımıza işler, o yüzde kendi kendimizle konuşurken bile şuur altımıza daima yeterli şeyler söylemeliyiz ki kendimizi düzgün şeyleri kovalıyor bulalım. Yoksa şuur altı olumsuz iletilerimize nazaran vücudumuzu kodlar.
