Her şey psikanaliz yaptırmak istemediğimi fark ettiğimde başladı. Demek ki benim geçmişimde bilmek istemediğim bir şey var. Temelinde onu bilmek istemyor değilim. Hafızam da zayıf değil. Kendi kendime itiraf etmeliyim ki o şey gerçekleşti. Lakin onu düşündüğümde çok canım yanıyor. Sorun o şeyi hatırlayamamakta değil, hatırladığımzaman çok acımasında.”
Bu satırlar Prof. Dr. Sunar Birsöz’ün Psikanaliz hikayeleri isimli kitabında kendi self tahlilini yapan bir danışana ilişkin…
Danışan geçmişle ilgili hiç bir şey hatırlamıyorum, konuşmak istemiyorum dediğinde, ben bana “Buraya daha hazır değilim, canım çok yanıyor” dediğini duyarım sessizce ve daima dururum ve daima beklerim büyük bir sabırla…
Aslında çok da geçmişe takılı bir terapist değilim. Çoğunlukla şimdiyi dinlerim danışanın kelamlarında… bugün ne yaptığına bakar…. bugün ne yaptığını fark etmesini sağlamaya çalışırım. Fakat bazen bir kısır döngüde kalırız. Hayatta oluşan kısır döngü terapide ikimizin ortasında da olmaya başlamıştır. birinci evvel Yalom’un dediği üzere ikimizin ortasında ne olduğuna bakarız. Şayet danışanım ne olduğunu anlıyor fakat bir türlü o ruh halinden, his durumundan çıkamıyorsa
o vakit iş başa düşer… o vakit geçmişe… o vakit o geçmişin yarasına seyahate muhtaçlık vardır… O vakit bilirim canı yanıyordur… o vakit çok sakin… büyük bir sabırla o vakit onun istediği süratle acıya seyahat başlar…ve o vakit yüreğin yaraları yavaş yavaş açılır… ve dönüşme fakat geçmişle yüzleşme ile gerçekleşir… ve fakat acı içinden geçince biter…
