Kişinin kendisini işe yaramaz, değersiz görmesi, kusurlu olarak kabul etmesidir.
Kişinin kendisini kıymetsiz, yetersiz, kusurlu görmesi yahut geleceğe yönelik hiçbir inancı yokmuş üzere hissetmesine neden olan bir histir. Bu his ve hislerden ötürü kişi kendisini toplum içinde rahat hissedemez. Kendini bedelsiz gören kişi, yaşamış olduğu olayların olumsuz taraflarını görme eğilimindedir. Olayların olumsuz tarafına odaklanarak hayatın hoşluklarını kaçırır. Bu yüzden düzgünleşme ihtimallerinin olmadığına kendilerini inandırlar. Bu çarpıtılmış bir fikir stilidir. Birçok ruhsal hastalığa taban hazırlar. Yardım almadan bu duyguyu aşmak zordur.
Değersizlik Hissinin temelleri ailede atılıyor. Bilhassa eleştirilerek büyütülen çocuklarda değersizlik hissi görülür. Aile bunu şuurlu bir formda yapmıyor, onların gayesi çocuğa terbiye vermek, düzgün bir çocuk yetiştirmek. Lakin ebeveynin yanılgılı davranışları bireyin hayatına mal olabiliyor. Aile her bahiste çocuk ismine karar vererek çocuğa şu iletisi vermiş oluyor. Biz senin ismine en yanlışsız kararı veriyoruz. Çocuk kendi hisleri ve kanıları ile karar veremez, her yapacağı işte diğerlerinin onayını almak zorunda hisseder kendisini. Benim fikirlerim kıymetli değil, oburlarının niyetleri kıymetli hissine kapılır. Tüm bunlar çocukta değersizlik hissinin kuvvetlenmesine sebep olur.
Bu şahıslar iş hayatında ve ikili bağlantılarda keyifli olmakta zorlanıyor. Bu şahısları memnun etmek çok zordur. Bireyler bize başvurduğun da ” her şeye sahibim, her şeyim var hiçbir eksiğim yok lakin keyifli olamıyorum”. Diyerek geliyorlar. Bazen depresyon, sebepsiz ağrılar, anksiyete şikâyeti ile başvuruyorlar. Altta yatan sebep incelendiğinde değersizlik hissi ile karşılaşıyoruz. Sizde de bu hisler varsa çok geç olmadan bir uzmana başvurun. Sağlıklı günler.
