Bu başlık sizler için çarpıcı gelmiş olabilir. Söylemini kimin yaptığını hatırlayamadığım bir yerden zihnime not düşmüşüm bu kelamı. Vakit içinde de danışanlarım ortasında sıkça rastladığım bir durum. Bir evvelki blog yazımda hislerimizin lisanını yeterli bilmek ve vakit zaman kendimize nasıl hissettiğimizi, şu an hangi histe olduğumuzu sormanın çok değerli olduğundan bahsetmiştim. Lütfen o blog yazımı da okuyunuz!
Ferdî terapilerimde geçen süreçte, danışanlarım genelde çok pahalı modüller bulup çıkarırlar çocukluk periyodundan. Acı ya da tatlı hepsi bugünkü biz için pahalıdır. Ona ulaşabilmek, dokunabilmek çok değerlidir. Hakkımda kısmında bahsettiğim, üzerinde araştırmalar yaptığım aile- çocuk münasebetleri ve yayımladığım makalelerimden bahsettim. Üniversite yıllarımda, yaptığım istekli stajlarımda, kreşlerde, eğitim merkezlerinde özel ihtiyaca muhtaçlık duyan çocuklar üzerinde gözlemci oldum daima. Müşahedelerim ve araştırmalarım sonucunda, bu çocuklar ve ailelerinin boşanma oranları üzerinde araştırmalarımla tekrar özel bir makale yayımladım. Bu blogda ise akademik lisanın ötesinde, şimdiye kadar edinmiş olduğum tüm bilgileri, müşahedeleri, süzdürülmüş, en yalın, en anlaşılır yani öz hali ile sizlere sunmak istiyorum. Okuduğunuz bir yazının bile size terapi üzere gelmesi diliyorum. Psikolog olarak mezun olup, yüksek lisansımı tamamlayıp uzman olduktan sonra da her an eğitimlerime devam etmekteyim. Süreçte, tüm bunların özünü size yeterli gelecek formda aktarmak niyetindeyim. Kimileri için “çocukluğundan alacaklı olmak” başlığının içine inmek istiyorum bu blog yazımda. İçine doğduğumuz ailede, çocuklukta yaşadığımız ruhsal gelişim şayet sancılı bir süreç ise yetişkinlikte de ruhsal acı olarak karşımıza çıkabilir. Bilgi çağındayız ve artık daha şuurlu ebeveynler giderek artıyor. Çocuklar için birinci bin günün ehemmiyeti ve devamında 0-7 yaş ortasındaki süreç ne değerli değil mi? İçinde bulunduğumuz bu bilgi çağında, bir ebeveyn olarak bu durumu önemsiyor ve birçok kaynak kitap okuyor olabilirsiniz sizde. Bilinçlendiğinizde ve çocuğunuza davranış modelleri geliştirirken de aslında kendi çocukluğumuzdan esinlenmeler alırız. Çoğunluğunda farkında olmadan! Bağlanma biçimlerimizi hem çocuğumuzla hem etrafımızla bu halde geliştiririz. Hislerimizin lisanını yeterli bilmenin değerinde olduğu üzere bağlanma biçimimizi yeterli bilmekte bizi daha şuurlu bir düzeye taşır. Bu durumda eşimiz ve etrafımızdaki herkesin de bağlanma hallerini çözümleyebiliriz. Bir blog yazımda da bağlanma formları başlığının derinliğine inelim isterim. İçindeki çocuğu sev! Bunu söylemi duyuyor musunuz siz de bol bol? Sevgi, şevkat adeta sihirli bir şey evet! Lakin bu yazı ile dikkatinizi öteki bir tarafa yönlendirmek istedim. İçindeki çocuğu büyüt! Evet, içindeki o çocuğun elinden tut ve büyüt! Bir yetişkin olmak, içindeki çocuğu büyütmek ve böylece daha hoş bir hayat sürmek mümkün. Bunu kendi kendinize başaramıyor olabilirsiniz. İç sesler, çatışmalar ile baş başa ve sancılı bir süreç geçirmek yerine, terapi takviyesi alarak uygun ve istikrarda bir hayat sürmek mümkün!
Ruhsal hafiflik yaşamanız için genel manada ortak yaşadığımız şeyler ismine ben yeniden burada yazmaya devam edeceğim. Siz de kendiniz için bir adım atın lütfen! Her çocukluk devri ve her öykü biricik ve kendine mahsustur diye düşünüyorum. Tam bir yetişkin olma hali, alakalar ve olaylarda yeterli ya da makûs tariflerinin ötesinde olanı kabul edebilmek, karşılayabilmektir. Terapiler başlığı altında toplanan ve uzman olarak verdiğim tüm danışmanlıklar birbiri ile hassas kontaklar içermekte. Tahlile ulaştıramadığınız içsel bir probleminiz siz fark etmeden tahminen de tüm münasebetlerinizi ve hayatınızı etkiliyor olabilir.
Öteki blog yazılarında görüşmek dileğiyle…
