Ömür devam ettiği sürece bağlantıya muhtaçlık devam edecektir. Bağlantı kurarken kıymetli olan tesirli olmasıdır. Kendimizi yanlışsız tabir ettiğimizden emin olmak gerekir. Anlatmak istediğimiz bir şeyi, farklı cümleler ve sözlerle anlatmanın mümkün olduğunu biliyoruz. Bağlantı kurduğumuz kişi bir çocuk ise işte o vakit sözlerin gücü daha da manalı hale geliyor. Çocuğunuzun hayatındaki pürüzleri aşmasını, zorluklarla yüzleşmesini istiyorsanız birinci adım güzel bir bağlantı kurmaktır. Bu blogda günlük hayatınızda çocuğunuzla kurduğunuz irtibatta onun ne hissettiğini gözden geçireceğiz. Çocuğunuz sahiden sizin anlatmak istediğinizi mi anlıyor? Söyledikleriniz karşısında ne hissediyor?
Öfke Krizleri
Çocukların istedikleri olmadığı vakit sıklıkla öfke krizleri geçirirler. Hele ki bu öfke krizi dışarıda olursa eyvaaah!
Çoğunlukla karşılaşılan tablo şu biçimdedir; çocuk istediği alınmadığı için ağlar, kendini yere atabilir. Çocuğu yerde ağlayan ebeveyn, insanların bakışından rahatsız olur ve kimsenin duymayacağı formda çocuğa ‘’Kalk yerden herkes bize bakıyor, biraz daha ağlarsan tokadı yersin, umurumda değilsin ağla almayacağım’’ formunda yaklaşır. Pekala, gerçek olduğunu düşündüğünüz bu irtibat karşısında çocuk ne hisseder?
Çocuk, öfke denetimini kaybettiği an korkar, sizi duyacak halde değildir. Öbür beşerler ne düşünür fikriyle yerde sürüklediğiniz çocuğunuz susabilir bunun nedeni gerilimden kaskatı kesilmesidir. Çocuğunuzun yaşadığı duygusal patlamayı dindirmesi için size muhtaçlığı vardır. Söylediğiniz cümleler ile kendini bedelsiz hisseder, o an muhtaçlık duyduğu tek şey, ona sarılmanız, inanç vermeniz ve sakinleştirmeniz. Sevgiyle sarıldığınız çocuğunuz oksitosin hormonu salgılar. Oksitosin, çocuğun yatışmasını ve hislerini yönetmesini sağlayan bir hormondur.
Çocuklarınızın isteklerini reddederken hislerini kabul ettiğinizi göstermeniz en yanlışsız yoldur. ‘’Hayır, yemekten evvel parka gitmek yok’’ demek, çocuğunuzun içten içe hırsa kapılmasına neden olur. Bunun yerine ‘’ Haklısın, yemekten evvel parka gidememek senin için üzücü lakin şuan istersen birlikte yemek hazırlayabiliriz’’ buna misal bir yaklaşım sergilemek, çocuğunuza hislerini lisana getirmeyi öğrettiği üzere isteklerine hak vermenize de yardımcı olur.
Unutmayın, çocuğunuzun öfkesini göstermeye hakkı vardır. Sizin için parka gitmemek bir olay bile değilken onun dünyasında düş kırıklığına neden oluyor. Çocuğunuzun öfkesini hissetmeyi, söz etmeyi ve böylelikle düş kırıklığını öğrenmesi için onun bu öfkesinden kaçınmamanız gerekir.
Suçlamak yerine sorumluluk vermek
Çocuklar istemediğimiz bir davranış yaptığında ekseriyetle ‘’hayır’’ ‘’yapma’’ diye yansılar veririz. Lakin yaptıkları davranışlarla yeni şeyler öğrendikleri üzere kendilerini zeki hissetmeyi de seviyorlar.
Çoklukla otomobilde giderken kapının koluyla oynayan çocuğa verilen reaksiyon ‘’kapı koluyla oynama’’ olur. Bunun yerine ‘’kapı kapalı kalsın diye ne yapabilirsin?’’ demek mükemmeller yaratabilir. Soru karşısından çocuk beyninin ön kısmını harekete geçirir, bazen sizin bile şaşıracağınız tahliller bulur.
Yasaklamak yerine talimat verin
Yasaklar her yaştaki beşere cazip gelir, eninde sonunda delinir. Örneğin çimlere basmasını istemediğimiz çocuğa şu halde yasak koyarız; ‘’çimlere basmak yok’’. Bunun yerine talimat vermek daha fonksiyonel olacaktır; ‘’Taşların üzerinden yürü, kumda oyna’’.
Her çocuğun yaşına nazaran dikkat mühleti vardır. Dikkat müddetlerini göz önüne alarak ortada talimatları hatırlatmak gerekebilir. Talimat verdiğinizde çocuğunuz kendini daha özgür hisseder.
Üstte verilen örnekleri çeşitlendirmek mümkündür. Çocuklardan yetişkin üzere düşünüp, davranmalarını beklemek en büyük yanılgılarımızdan biridir. Çocuğunuzun sorun davranışları karşısında nasıl davranmanız gerektiğini öğrenmek isterseniz bir psikologdan yardım alabilirsiniz. Öğrendiğiniz her yeni bilgi çocuğunuzun ruhuna işleyecektir.
