Hayat hızlıca geçiyor ve bir koşuşturma halinde bir yerden başkasına savruluyoruz. Bu koşuşturma içinde belkide bizim varlığımıza en çok gereksinim duyan çocuklarımız. Onlara ayırıcağımız vaktin onların hayatlarına katacağı bedel çok büyük. Benim bugün yazacaklarım bu kıymetli anları kolaylaştıracak ipuçları..
Çocuğunuzla her bağlantıya geçtiğinizde bunun ‘biricik’ fırsatlar olduğunu unutmayın. Çocuğunuz bulunduğu yaşa tekrar geri gelmeyecek ve vakit geriye dönmeyecek. Onun size sunduklarının, fikirlerinin, hislerinin ve davranışlarının farkında olun. Tarafsızca, yargısızca size sunduklarını kabullenin ve onun gözünden dünyaya bakmaya çalışın. Birazdan yapılacak işler, günün sizi yoran gerilimi geride kalsın. Çocuğunuz ve yaptıkları dışında aklınıza gelen dikkatinizi dağıtacak fikirlere kapılıp gitmeyin. Yaratıcılıkları, hayalleri ve size sunduklarının ne kadar kıymetli olduklarını fark edin. Onu izleyin. O anı ve yaptıklarınızı pahalı kılın. Pahalı kıldıkça ve anlaşıldığını hissetikçe iletişiminizin kalitesi artacak. Onu ve sizi zorlayan bahislerde daha kolay tahliller üretmeye başlayacaksınız. Onu yargısızca ve tarafsızca anlamanız her davranışına izin vereceğiniz manası taşımaz. Sizin ona verdiğiniz bedeli gösterir. Bu iletişim fırsatlarını iple çekmeye ve ondan keyif almaya çalışın. Diğer zamanda yapılacaklar yalnızca o anınızı zehirler. Gelecekte yapılacaklar ne ise zamanı gelince yapılacaklar. Yemek yerken ağzınızdaki lokmalara odaklandıkça aldığınız haz uzar. Onunla bağlantının eşsiz bir yemek olduğunu düşünerek tadını çıkarın. Çocuğunuzun varlığına bu bedeli verin. Çok uzun müddetler olması gerekmez. Ama o anın yalnızca kabullendiğiniz, izlediğiniz, yargılamadığınız ve öğüt vermediğiniz bir an olması kıymetlidir. Benim kaliteli vakit geçirmeden anladığım budur.. Kalın sağlıcakla..
