Yanıtı çabucak söyleyeyim birinci çocuk. Tek çocukta esasen birinci çocuk değil mi? ilgili anne babanın tüm dikkatinin tek çocuk üzerinde toplanması, çocuğu bunalttığı üzere sağlıklı gelişimini engelliyor. Çocuğun şikayet de edemeyeceği anne babanın olumlu davranışları sebebiyle oluşan öfke ve telaş uzun periyotta hastalıklara sebep olabiliyor.
Hayattan örnek: 24-25 yaşında yüksek eğitimli çok hoş bir kız. Eğitimi ona âlâ gelir getiren iş sağlamış, kendisine layık bir erkek arkadaş,üstüne titreyen anne baba. İnsan hayattan öbür ne ister dersiniz? Yüksek lisansını yurt dışında yapmış olan genç kızın, ana baba yanına Türkiye ye dönüşü kabusu olmuş. Beşerler görmedikleri şeyleri aramazlar ancak tatdığı şeyleri özlerler. Kelam konusu ÖZGÜRLÜK ise ruhunuzda ki isyan dayanılmazdır. Bu hoş hanımın en çarpıcı kelamı bu cins davranan anne babalara örnek olmalı diye yazıyorum “tabağımda ki yemeğin bile ne kadarını yiyeceğime asla ben karar veremiyorum, o kadar herşeyime karışıyorlar” Biyolojik babasından annesi ayrıldığında 2 yaşında olan danışanın, annesi tekrar evlenince onu büyüten babası ile tanışmış. Büyüten baba kızı o denli çok seviyor ki, çok genç yaşta olmasına karşın kendi kanından bir çocuk istemiyor. Olurda onu daha çok seviyorum zannederde üzülür diye. Çok eğitimli, geliri yüksek anne baba ile üstüne titreyerek büyütülüyor. Günümüz şartlarında erkenden emekli olan genç anne babanın ‘akşam nerde kaldın? Nereye gidiyorsun? ‘ Sorularından ve kişilik hudutlarının çiğnenmesinden o denli bezmişti ki bunu ailesine söyleyemiyordu.
Sonuç; ona ailesine köpek almasını söylemişim, almış. 1,5 sene sonra ilacını kesmem için geri geldiğinde çoktan evlenmiş, tekrar özgürlüğüne kavuşmuş, eşine sonlarını çizdirmemeyi başarmış, keyifli bir genç bayan olmuş. 1,5 yıllık köpekleri anne babasına o denli ilaç olmuş ki kendiside oldukça şaşırmış. Bende genç çiftin çok özledikleri köpek için annelerine her hafta sonu gidiyor olmalarına ve köpeği kendilerine istiyor olmalarına şaşırdım. Yeni teklifim genç ikili kendilerine bir yavru köpek almaları oldu.
Çocuklarımızın elinden kaşığını almayalım, sen dökersin maharetsiz iletisi alır özgüveni zedelenir. Çocuğun hangi saatte, ne yiyeceğine,nerede yiyeceğine anne baba karar verebilir ancak ‘ne kadar’ yiyeceğine çocuk karar vermeli. Burnunu sıkıp ağzına dökmek hem çocuğun özgüvenine, hemde vücuduna eziyet olur. Sonuçta bugün obezite tedavisi gören gençlerin sebebi bu tavırdır. Uygun anne babanın tarifi; çocuğunu en âlâ besleyen, en çok seven,en çok para bırakan, en çok okutan değil, KENDİ AYAKLARI ÜZERİNDE DURABİLEN EVLAT YETİŞTİREN dir.
