-İyi bir terapist yoldaki işaret levhaları üzeredir. Yola, istikamete, yolcuya karışmaz; yolcunun seçtiği tarafı işaret eder, öğüt vermez! Terapötik emel doğrultusunda vazifeler, ödevler verebilir, mutabakatlı olarak…
Yardım etmeyi hepimiz severiz, yardımcı olmanın hazzını severiz yalnız; yardım dediğimiz bir diğerine ziyan olabilir mi diye düşünmeye başlayınca başlayabilir asıl yardım.
-Kozasına yapışmış tırtılı fark edebilmek yetmez; bir tırtıl üzere kozaya girip, iki farklı kelebek halinde çıkmaktır, empati demiştim empatiyi tanımlarken, üzerinde düşündüğüm vakitlerde. Söylemek ve uygulamak ortasında çok değerli bir ayrım olduğunun şuurunda yaptığım bir şeydi bu, zira çok değerlidir psikoloğun kendi kozasını fark etmesi. Bu süreç eğitim hayatımız ile başlar, terapi eğitimleri ile devam eder. Daima eğitim almamızın ve danışan koltuğunu deneyimlememizin nedeni budur.
-Tecrübe, kendini fark etme odağı ve hassaslığı ile ölçülebilir. Bu hassaslığa da hazır olabilmek gerekir zira yüzleşmek, aynaya bakmak sarsıcı bir süreçtir. Bazen gelinen nokta ağır gelebilir tahminen dinlenmek, durmak da gerekebilir, zira fark etmek ömürde bir şeylerin değişmesi ile mümkündür. Değişen bir şey olmadığında fark etmekten bahsedilemez. Değişimi takip etmek kıymetlidir. Değişim olmadığında orada bir açmaz var demektir. Konuşmanın uygun gelmesi ya da ilaçların fizikî olarak şikâyetleri geçirme durumu, uzun vade için kâfi olmayan bir durumdur. Bu nedenle terapinin eşlik etmediği bir tedavi süreci tam bir tedavi süreci olmamaktadır.
Seyahatte kişinin kişi tanıması üzere, terapi sürecinde de kişi kendisini tanımaktadır, aslında terapistte kendisiyle tekrar tekrar karşılaşmaktadır o nedenle terapi karşılıklı bir süreçtir. En öncelikli güvenmeyi gerektirir. Kendini açmak inanç içindeki bir ortamda mümkündür. Bu danışan için geçerli olduğu üzere, terapist için de geçerli bir durumdur.
Psikoterapist dinler bununla birlikte; yalnızca dinleyen biri değildir terapist zira; bazen danışan konuşmak istemez ya da çok fazla konuşacağı gündemi vardır. Sessizlikte çözülür genelde çözülmesi gereken, tahminen bazen bir melodi üzerinden, tahminen bazen bir aile resmi ile denizden, ormandan bahsederken tahminen ya da bir boşluğa konuşurken…
Her insanın biricik olduğu üzere terapi süreci de danışana has ve biriciktir. Psikoterapist ise; bu biricikliği fark edebilen ve bu biricikliğe hassas olabilendir.