Doktorluk, çocukluk yılları otuz beş kırk yıl geride kalanlarımızın zihninde, ateşler içinde yanan minik kızı, hasta yatağında muayene ettikten sonra, çantasından çıkardıgı bir ilaç ya da yaptığı enjeksiyonla, vefatın karanlığından hayatın kıyısına çekip çıkaran, sonra da aileyi teskin eden babacan bir figürle özdeşleşmisti. Tabibin, minik kızın başina dokunan eli bile, tek başına şifa vermeye kâfi üzere görünürdü bize. Ne E-mar raporları vardı ortada, ne de ileri laboratuar tahlilleri. Yalnızca şefkatli bir tabip, bir dinleme aleti, rahatlatan sözcükler ve bir de o mucizevî iğne ve tabletler. Adeta büyülü bir durumdu bu…
Ben de o büyünün peşine takılıp gidenlerdenim. Çok küçük yaşlardan beri, ateşler içinde yanan küçük çocuklari, evlatları başucunda ağlaşan hasta anneleri hayata döndüren o tabiplerden olmayı düşledim. Baht, emek ve vakit bana bu imkânı verdi, ne keyifli !
O yıllardan bu günlere çok şey değişti. Ben de, pratisyen mecburî hizmet yılları, çocuk cerrahisi asistanlığı, bilimsel araştırıcılık üzere, tıbbın çabucak her alanında, üstelik dünyanın çabucak her tarafında eğitim görür ve çalışırken, bu değişimin, hiçbir kültür ayırımı gözetmeksizin tüm kurumları ve insanları etkilediğini gözlemledim.
Evvel, pek çok yeni teşhis sistemi ortaya çikti. Çok süratli, çok ayrıntılı bilgiler veren bu formüller giderek biz hekimlerde, ihtimamlı hasta hikayesi almanın, dikkatli bir muayenenin, hasta ve yakınlarıyla, inanç ve şefkate dayalı bağlar kurmanın pek demode, pek önemli bir vakit kaybı ve gereksizlik olduğu kanısını yaratmaya başladı. Üstelik hastalar da bu değişimden nasiplerini alıyorlardı. Periyodun en moda aygıtlarıyla yapılan tetkiklerden istemeyen tabiplerin, hastaları tarafından, yeniliklerden habersiz ve yetersiz olarak algılanmaları işten bile değildi.
Hastaneler artık tanıtımlarını, sahip oldukları yeni aygıtlarla yapıyorlardı. İlaç sanayi giderek gelişiyor, şık ambalajlı ilaçlar eczane raflarında dizilirken, eczacının terazisi, havanı ve uzunluk boy şişeleri, antikacı dükkânlarını süslemeye başlıyordu. Her şey çok teknik, çok göz alıcı ve bir o kadar da yabancıydı. Uzay aracı kumanda odalarına benzeyen görüntüleme merkezlerinde, bırakın şefkatli bir elin rahatlatmasını, üsümemeyi umabiliyordunuz en çok. Doktor ve hasta ortasındaki dinleme aleti köprüsü, ne kadar direnebilirdi ki bu bilgisayarlı metal heyulalara!
Elbette dinleme aletinin yakalayamayacağı kalp üfürümlerini, akciğer kanseri bulgularını, beyin tümörlerini yakalayabilmek, insanlık ve tıp ismine harika gelişmelerdi. Elbette, daha evvel ölümcül olan enfeksiyonları silip süpüren antibiyotikler, kanserli hastaları hayata döndüren kemoterapi ilaçları ve cerrahi teknikler, havai fişeklerle kutlanası buluşlardı.
Lakin hem hastalar, hem de doktorların bir kısmı, tüm bunlara karşın bir şeylerin eksik olduğunu, hatta bu eksikliğin, evvelden var olup da, vakitle yitip giden bir şey olduğunu sezinliyorlardı. O köprü müydü yoksa kopan, hasta ve tabip ortasında? Ve vakitle beşerler, yeni arayışlara girdiler; o köprüyü tekrar kurabilmek için…
İşte ‘’Holistik Tıp’’, o köprünün ismidir. Hastayla tabip, ruhla vücut, teknolojiyle tabiat ve teknisyen hekimlikle şifacılık ortasındaki o köprünün ismi. Kırk yıl öncesinin düşlenen mesleğini, bugünün bilimsel gelişmeleriyle tanıştıran, buluşturan akıl ve gönül yoludur. Tıp bilim ve sanatının bileşkesidir. Artık, soru ve karşılıklarla, holistik tıbbın ne olduğuna biraz daha yakından bakalım:
Holistik Tıp nedir?
‘’Holistik’’, tümü kapsayan, bütüncül manasına gelen bir sözcüktür. Tıp sözcüğüyle birlikte kullanıldığında ise, arzulanır seviyede bir sağlıklılık durumu için, fizikî, duygusal, toplumsal ve manevi boyutların tümünün dikkate alındığı bir modeli tanımlar.
Fikir ve hislerimiz, nörolojik sistem ve sirkülasyon sistemi aracılığıyla vücudumuzu direkt tesirler. Tıpkı yolla, bedensel sıhhat da beyne gönderdiği sinyallerle his ve ruh durumumuzu şekillendirir. Milyarlar ve milyarlarca nörotransmitter, peptid, hormon üzere kimyasal molekül, beyni vücuda, vücudu beyne bağlar. Yani, beyin ve vücut birbirinden bağımsız çalışan organ ve sistemler değildir. Holistik Tıp bu nedenle, kullandığı metotlarla, tüm sistemi birlikte ele alır.
Tabiplerin yeminini ederek mesleğe başladığı Hipokrat, ‘’İçimizdeki doğal güzelleşme gücü, şifa için en değerli kaynaktır’’ der. Holistik doktorun misyonu, dışarıdan tedavi edici bir husus vermeden evvel, bu güzelleşme gücünü harekete geçirmektir.
Tedavide, bilimsel desteğe sahip ve yan etkisiz klasik doğal tedavi modellerine de yer verir. Hastaya ziyan vermemek en temel prensiptir. Hastanın eğitilmesi ve tedavi sürecinde sorumluluk alması, holistik tıbbın ana unsurlarındandır