Hayatın daima bir koşuşturmacadan ibaret olduğunu düşünüyor ve sıklıkla lisana getiriyoruz. Bu koşuşturmaca esnasında daima bir şeylerle uğraşmaya çalışırken de kendimizi unutuyoruz. Kendimizle vakit geçirmek ya aklımıza gelmiyor ya da vakit bulamıyoruz. Daima diğerlerinin neler yaptıklarıyla ilgileniyoruz ya da ne yaparsak bizim için ne düşünürler, ne derler diye… Tüm bunlarla uğraşırken de haliyle kendimize ayıracak bir vakit dilimimiz de kalmıyor. Tahminen de olması için çabalamıyoruz. Böylelikle de kendimize yabancılaşmaya başlıyoruz. Sonra bu durum kendini; münasebetlerimizin, okul hayatımızın yahut iş hayatımızın bozulmasıyla gösteriyor. Bunun sorumlusu olarak da hatalıyı daima dışarıda arıyoruz; “Bu bana düzgün gelmedi” diyerek… Halbuki tüm sorun, içeride meydana geliyor aslında. İnsan kendi seyahatine çıkmadığı sürece karşılığı daima bir şahısta, işte, kentte arıyor fakat bulamıyor. Bulamayınca da yavaş yavaş bir yıkıma hakikat yol alıyor.
Özgürlük bedensel midir yoksa ruhsal mı?
Özgürlüğü bu vakte kadar daima fizikî bir şey olarak algıladık. Meğer özgürlüğü, bedensel ve zihinsel olarak iki halde yaşarız. Biz bu iki kavramı bir tutuyoruz fakat zihinsel özgürlük olmadan fizikî özgürlük de olmaz. Özgürlüğümüze; işten ayrılınca, okuldan kurtulunca, bağımız bitince kavuşacağımızı düşünüyoruz. Meğer zihnimizde tüm bunlarla ilgili derine inerek, araştırarak özgürleşmediğimiz sürece hiçbir manada da özgürleşemiyoruz. Özgürleşemedikçe de kendi seyahatimizde ilerleyemiyoruz.
Bireyin kendine olan seyahatinde, hiçbir vakit bir varış noktası yoktur.
Bu yolda her vakit yeni bir şeylerin farkına varıp aydınlanırız. Aslında hayatta hiçbir vakit tam olmayız, daima eksiklerimizi öğrenerek tamamlamaya çalışarak devam ederiz.
Kendi seyahatimize çıkarken, özümüze dönmeye çalışırken de birtakım hususlarda ne kadar farkındalık oluşturabilirsek o kadar daha âlâ ilerleyebiliriz.
Süratli olmaya çabalama, yavaşla!
Hayatta karşılaştığımız durumlar, yaşadığımız şeyler bizi güya bir yarış pistindeymişiz üzere sürate mahkum ediyor. Şayet yavaşlarsan kaybedersin, iletisi veriyor. Böylelikle biz de kendimizi eksikmiş üzere, bir şeyleri kaçırıyormuş üzere hissediyoruz. Meğer yavaşlamak, ruhu koruyan en değerli şeylerden biridir. Vücudunuz ruhunuzdan evvel giderse asıl o vakit geç kalırsınız. Vücut ve ruh birebir anda yola devam etmezlerse eksik kalırsınız, tamamlanamazsınız. Bu yüzden yavaşlamayı kendinize hatırlatmalısınız. Bu yavaşlamanın da içine her şeyi koyabilirsiniz; yemeği yavaş yemek, arabayı yavaş kullanmak, yavaş konuşmak, alışveriş yaparken yavaş olmak, bir şeyi alırken beklemek gibi… Bunlarda kendimizi bekletebildiğimiz kadar özgürleşiyor ve münasebetiyle da kendimize yaklaşıyoruz.
Neye yöneldiğine dikkat et!
Dikkat hayatın özüdür. İnsan hayatta neye odaklanmak, neyi görmek isterse onu görür. Bazen fazla odaklandığımız, tahminen de hiç sevmediğimiz o şey bizim hayatımız oluyor. Aslında beğenmediğimiz her şey de tekrar bizden çıkmış oluyor. Bazen de o kadar çok eksiklerimize yöneliyoruz ki istemeden kendimizi hançerliyoruz. İşte bu yüzden dikkati yönetmek en değerli şeylerden biri. Tekrar daima diğerleriyle ilgili olan bir kadro öteki şeylere dikkat ederken de kendimizi unutup gidiyoruz…
Soru sormayı öğren, korkma!
İrtibatın en kıymetli kaynaklarından biridir soru sormak. Soru sormadan ne anlaşılmayı bekleyebilirsiniz ne de karşınızdaki kişiyi yahut durumu anlamayı. Çocukluğumuzdan beri süregelen yetişme stilimizde, okul yaşantılarımızda her vakit sorulardan korkmayı öğrendik. “Ya bize bir şey sorarlarsa da yanlışsız yanıtı veremezsek ya eksik yorumlarsak da bize kızarlarsa, bizimle dalga geçerlerse” üzere niyetler başımızda döndü durdu. Bu durum ileride soru sormaktan da korkan, kaçan bir hal almamıza sebep oldu. Natürel birtakım şeyleri sorgulayınca işin içinden çıkamadığımız, kendimizi düzgünce çıkmazda hissettiğimiz durumlar da olabiliyor. Bazen tabanı görmek gerekir sonrasında aydınlığa kavuşmak için. O yüzden o gördüğünüz karanlıktan korkmayın, tersine üstüne gidin. Kendinizi huzursuz, korkulu, gerilimli hissettiğinizde unutmayın ki hakikat yoldasınız. Zira bunlar gösterir ki; kendi içinize dönmeye, kendinizi araştırmaya başlamışsınızdır. Kendinize yaklaştığınız vakit standartlardan, kalıplardan sıyrılarak kendinizi var edebilirsiniz. Merkeze ulaşmak için ise ilgi alanlarınıza ve kendi yapınıza nazaran çeşitli yollar deneyebilirsiniz bu seyahatte; yürüyüş yapmak, meditasyon yapmak, bu usul mevzularla ilgili kitaplar okumak, seminerlere katılmak gibi… Herkesin kendine nazaran farklı tahlil yolları olabilir. Bunu yaparken tek kıymetli olan şey ise, kendinize dürüst olmanızdır. Unutmayın herkesi kandırabilirsiniz lakin kendinizi asla…