“Doğa tabiptir ve Tabiat kendi istikametini tayin eder.” Hipokrat Hipokrat’ın tıbbın babası olarak kabul edilmesinin sebebi bugünde geçerliliğini koruyan müşahede ve mantığa dayalı bir metot geliştirmesine dayandırılmaktadır.
M.Ö. 5.yy. da yaşayan Hipokrat bedenin kendi kendini iyileştirebileceğine inanırdı. Yaşadığı yıllarda Tıp Bilimi ismine çok değerli temeller attı, lakin Hipokrat’ın vefatından sonra Kos Okulu gerilemeye başladı zira öğrencileri onun düzeyinde değillerdi ya da ona o kadar hürmet duyuluyordu ki onun prensipleri hakkında yeni tezler geliştirilmedi ve onun tezleri üzerine yeni eklemeler yapmaya cüret edilemedi.
Rönesans çağında yaşayan agresif ve farklı kişiliğiyle tanınan Paracelsus ise hep Hipokrat’ın “doktorun yeri hastanın yanıdır.”prensibine sadık kalmıştır.”Hiçbir hayat yalnızca dış doktorun uğraşlarıyla varolamaz dış tabip fakat iç tabibe yardımcı olabilir.” kaygısı.
18.yy.da yaşayan Dr.Hermann Boerhaave ise “Doktor hastanın yanında her türlü akademik önyargıyı bir kenara bırakarak sakince karar vermelidir.”derdi. O kadar ünlüydü ki Çin’den gönderilen ve üzerinde yalnızca “Dr.Hermann Boerhaave- Avrupa” yazılı bir mektubun kendisine ulaştığı söylenir.
Ününü verdiği eğitime borçluydu. Her gün öğrencileriyle vizite çıkar, hastalarla konuşur, muayene eder ve onları dinlerdi. İzlenimlerini öğrencilerine anlatırdı. Onun yetiştirdiği öğrenciler de sonra çok başarılı olmuşlardı.
Günümüzde çağdaş tıbba bağlı yetişen doktorlar, hasta yatağından uzaklaştılar; hastalarını daha az dinler oldular. Klinisyenler anamnezi yalnızca kendi uzmanlık alanı çerçevesinde almaya başladılar. Fizik muayene teşhis koymada giderek azalan bir yer tutmaya başladı. Tetkikler listesi ise gitgide uzadı.
Sonuç olarak bütün dünyada bilhassa sosyo-kültürel düzeyi yüksek beşerler tamamlayıcı tıp tekniklerine daha çok ilgi göstermeye başladı . Çağımızda artık insanların sıhhatlerini kendi kendilerine bozdukları tezi kuvvetlendi ve böylelikle varolan sıhhatimizi daha vakit varken muhafazanın değeri ortaya çıktı. Tıp alanındaki teknolojik gelişmeler tabiplerin başını döndürse de hastalar, artık hekimlerin kendilerini dinlemesini, yüzüne bakmasını, dokunmasını, ilgi ve şefkat göstermesini istiyorlar.
Tamamlayıcı Tıp Tabipleri bunu yaptıkları için hastalar daha memnun oluyorlar. Zira bu alanda çalışan tabipler hastalığı değil hastayı ön planda tutuyorlar ve kişiyi vücut – zihin – ruh birlikteliği çerçevesinde muayene ediyorlar. Tamamlayıcı Tıp uygulayan doktorlara nitekim değerli vazifeler düşmektedir. Öncelikle insan bedeni üzerinde yapılan bu tedaviyi tabip olmayan uygulayıcılardan arındırmalıyız.
Öbür değerli bir husus ise şudur: Gereğince eğitim almamış, yüzeysel bilgilerle Atlas Akupunkturu yapan doktorlar ve Nöralterapi mantığını kavramadan lokal injeksiyonlar ile Nöralterapi yaptığını düşünen tabipler bu işe ziyan vermektedirler. Bu formüller ile sıhhatini kazanamamış her hasta bizim hanemize eksi puan olarak yazılmaktadır. Bize sahiden bu işi seven, âlâ eğitim almış ve Tamamlayıcı Tıp penceresinden bakan daha fazla sayıda doktor ve bu prosedürlerle sıhhatine kavuşarak bunu etrafında duyuran daha çok insan gerekiyor. Lakin bu takdirde hak ettiğimiz halde tıp dünyasında yer edinebiliriz.