Tam da gerçek vakitte karşımdaydı, bir adım vardı ortamızda, puslu merak uyandıran gözleri, gizemli bakışlarıyla, gizemli dünyasına girmeme müsaade veriyordu. Güya küçükken çizdiğim bir fotoğraf canlanıyor üzereydi. Ufak ürkek adımlarla çekiliyordum içine… EY AŞK…
Ne kadar büyür gözümüzde, adeta ilahlaşır aşık olunan. Bir tek onu görür, yalnız âlâ taraflarını görmeye odaklanmış bozuk gözlerimiz. ( Aşıkken takılabilecek bir gözlük icad olana kadar bu bu türlü ) Her şeyin en yeterlisi ve en en hoşu ondadır. Onun arabası, onun masası daima o… Yemek yemesi herkesten farklı, o bardağı farklı fiyat. Zira o ve başkaları vardır artık. O varsa tüm gece uyumadan sabahlara kadar yürüyebiliriz sokaklarda. Sevdiği her şeyi sever sevmediği şeylerden nefret ederiz. Tıpkı müzikte sallanır, birebir şeylere güleriz. Yanımızdayken gökyüzü yakınlaşır, yıldızlar saçlarımıza taç diye takılır. Kanatlanırız, uçarız memnunluk manasını bulur kalbimizde. Tam oluruz, güya tüm ömrümüzce yarımmışız üzere… Her an aklımızda, gece gündüz, yokluğu dayanılamaz bir bağımlıklık üzere adeta. Süprizler yapsın, bıkmadan sevdiğini söylesin isteriz. Zira biz bıkmadan her saniye söyleyebiliriz. Takıntılı bir hal alır birçok vakit, paylaşamayız, kıskanırız. İlgi biraz sendelese ümitsizlik yer bitirir, denetimi kaybederiz… Onun için ölürüm dedirten bu türlü bir his silsilesidir AŞK… Ne çok sinemaya, müziğe, şiire, romana, resme husus olmuş ve ne çok mitleri, efsaneleri vardır. Bazen ağır bazen daha hafif olsa da ne hoş bir histir. Bir diğerinde kendimizi bulmak. Bu kadar bedelli ve özel hissetmek…
Uzman Aile Danışmanı Emel Yalçın