Yaklaşık 10 aydır Coronavirüs pandemisi ile kuvvetli bir gayret vermekteyiz. Bu periyotta çocuklarımızın sıhhati ve hastalığı extra bir değer gerektiriyor. Pandemi periyodunda okulların,anaokulların ve gündüz bakım konutlarının kapalı olması ve sokağa çıkma yasaklarının olması nedeni ile çocuklarımızın bilişsel,duygusal ve nörolojik gelişim açısından daha dikkatli olmamız gerekiyor. Hastalık açısından baktığımız vakit Hacettepe Üniversitesi’nde yapılan çalışmada Coronavirüsü çocukluk çağında %25 oranında asemptomatik(belirtisiz) geçiyor. Hastalğı hafif geçiren çocuk yüzdesi %45,orta dercede geçirenler %27 ve kritik ve ağır geçirenler %2,7 olarak saptanmış. Vefat oranı ise %0,9. Erişkinlerde ise bu oran %3-5 civarında. En sık görülen semptom ise boğaz ağrısı ve yorgunluk-kas ağrısı olarak saptanmış. Öksürük,ateş,başağrısı,nefes darlığı,koku ve tat duyusu eksikliği öteki görülen semptomlar. Pandemi sürecinde çocuklarımızın sıhhati açısında baktığımız vakit 10 aydır sık sık yaptığımız el yıkama,sosyal aralık ve maske üçlüsü ön planda gelmekte. Sokağa çıkma yasaklarında çocuklarımızla konut içi irtibat,bilişsel ve duygusal açıdan dikkkatli ve denetimli bir formda yapılması gerekiyor. Sonuçta pandeminin sebebi onlar değil ve sokağa çıkamamak onları daha fazla üzüyor. Mesken ortamında daima olarak kendilerini oyalabileceği,eğlenebileceği aktiviteler yok. Bir de online derslere konsantre olmaları daha fazla yük bindirmekte. Pandemi sürecinde konuşma çağında olan çocuklarımızın ebeveynlerinden bana gelen en fazla tasa konusu konuşma gecikmesi. Gündelik hayatın mesken içine sıkışması sonucunda çocuklarımızda çok televizyon ve telefon bağımlılığı ve bu da konuşma gecikmesi,dikkat eksikliği,hiperaktivite durumu yaratmakta. Birinci 2 yaşa kadar telefon ve televizyon izletimmemesi,2 yaş sonasında da 1 saat ile sonlandırılmalı. Bilhassa birinci 6-7 yaş devrine kadar beyin miyelinezasyonu(elektronik aksam,işlemci ) önemli oranda gelişmektedir. Bu devir beyin gelişimini televizyon ve telefonla kaçırmak çocuklarımızın geleceği için tehlike arzetmektedir. Neler yapabilriz:
Takım çalışması-görev paylaşımı(tüm konut işleri için tüm aile)
Gündelik aktivasyonu planlama ve örgütleme.
Günlük belli saatlerde sonlu vakitte anne-çocuk,baba-çocuk istekli olarak oyun oynama.
Hafıza oyunları,kızma birader,bilye oyunu vs..(eğlence emelli olarak,yarışma değil)
Çocuklarınızın hisleriyle da ilgilenin; “kendini nasıl hissediyorsun?-günün nasıl geçiyor?-biraz üzgün görüyorum seni-mutlu olmana sevindim” ve kilit cümle her ne oluyorsa olsun”SENİ ANLIYORUM “
Meskende ailecek sessiz sinema,tiyatro üzere aktivasyonlar yapılabilir.
Çatışma ve kriz devrinde sorun kime aitse onun tahlil bulması gerekli,anne-baba olarak çocuklarımızın sorun çözme yeteneğinin gelişmesini istiyorsaksorrun çocumuzun sorunu ise tahlil yolları bulmasını geliştirmemiz gerekir.
Kardeş çatışmalarında hakem olmayın,sorunu kardeşler kendi çözsün.
Kitap okuma saati.(tüm aile)
Anne-babanın da kendine vakit ayırması gerekli olduğu için bunu çocuğumuza hürmet çerçevesinde anlatmak gerekli.